Μου πήρε χρόνια να τους αναγνωρίσω. Κι ακόμα ξεγελιέμαι καμιά φορά.
Είναι τα «θα» που λένε, μεγαλόστομα και ρητορικά. Είναι οι υποσχέσεις που δεν τηρούνται ποτέ, λες και παθαίνουν αμνησία μόλις ξεστομίσουν τις λέξεις. Είναι που χάνονται ύπουλα και μουλωχτά ενώ ήρθαν με τυμπανοκρουσίες και βεγγαλικά. Είναι που δε θα δώσουν ποτέ εξηγήσεις για το φευγιό και την εξαφάνιση τους. Είναι που δεν άκουσαν ποτέ τους δικούς σου φόβους, τις δικές σου ανάγκες, τα δικά σου θέλω.
Προβλέψιμοι και βαρετοί.
Είναι τα «θα» που λένε, μεγαλόστομα και ρητορικά. Είναι οι υποσχέσεις που δεν τηρούνται ποτέ, λες και παθαίνουν αμνησία μόλις ξεστομίσουν τις λέξεις. Είναι που χάνονται ύπουλα και μουλωχτά ενώ ήρθαν με τυμπανοκρουσίες και βεγγαλικά. Είναι που δε θα δώσουν ποτέ εξηγήσεις για το φευγιό και την εξαφάνιση τους. Είναι που δεν άκουσαν ποτέ τους δικούς σου φόβους, τις δικές σου ανάγκες, τα δικά σου θέλω.
Προβλέψιμοι και βαρετοί.
Μου πήρε χρόνια να ξεχωρίσω τους ανθρώπους από τα ανθρωπάκια. Και τώρα πια δε θυμώνω μαζί τους, μόνο γελάω.
enfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου