Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

"Γιά ελάτε εδώ, ρε παίδες! Έχετε κανένα πρόβλημα με μένα; Για πέ Το, να του μάθου, ντε! Ε, μα!"

Γυρίζοντας απ' το Φέις, είδα πως πέρασε η ώρα.
Αργά για τις "Ανώτερες" εκρεμότητές μου, στο Πίστης μπλογκ.
Περίμενα πως και πως, να πιάσω καρέκλα, πήγα στο Φέις και με πέταξε εκτός, ως συνήθως!

Καλό το Φεις, άμεση επαφή με τους στενούς φίλους, (αυτούς που δεν "χαθήκαμε", δηλαδή), είτε φανερά, είτε στο ίμποξ, είτε αφορμή για πιο κοντά, από κοντά, είτε για καθυστερούμενα τηλέφωνα.
Με τους υπόλοιπους φίλους, βγαίνει ένα πρόβλημα.
Έχεις χάσει "επεισόδια" απ' την ζωή τους, κι εκείνοι φυσικά απ' την δική σου, δεν προλαβαίνεις να μάθεις, δίνεις ένα παρόν, άντε δυο, πέντε, πόσα να δώσεις, πια, δεν είναι ένας, δυο, πέντε, να τους μαζέψεις σαν μια παρέα και να τους πεις:
"Γιά ελάτε εδώ, ρε παίδες! Έχετε κανένα πρόβλημα με μένα; Για πέ Το, να του μάθου, ντε! Ε, μα!"
Αύριο θα βρω μια φωτογραφία με "κυτίο παραπόνων" και θα γράψω: "ΕΔΩ, τα παράπονά σας, κι εγώ μετά να σας πω και τα δικά μου!"
Ε, μα, έλεος, ρε, φιλενάδα! (φίλε, φίλοι! Όσοι είναι τέλος πάντων!)
Δεν είμαι κάθε μέρα στο Φέις, όσοι με είδαν και με νιώθουν "φίλη", (δεν έβλαψα και κανέναν, στο κάτω - κάτω, δεν κατάλαβα!), βρήκαν τον τρόπο να τα πούμε, να με μαλώσουν που κατέβασα σελίδες (κ.λ.π.) ε, κάποιοι, έλεος, ντε!

Τί γεφύρια λέει το άρθρο, τί αδέλφια και τί γειτόνοι! (Εκεί)
Άμα ο άνθρωπος σ' έχει φίλο μόνο για το συμφέρον του και δεν ξέρει πως είσαι και δεν νοιάζεται, αν ζεις ή πέθανες, σε βλέπει και δε σε χαιρετάει, σόρυ... μετρημένα φιλαράκια, σβήστε με από κει, πλιζ!
Το κουράσαμε και η ζωή είναι πολύ σύντομη!
Χάνουμε χρόνο,  το Φεις δεν είναι μόνο Τελάλης ή παιχνίδι για παιδιά, "σε παίζω, δεν σε παίζω". Μεγαλώσαμε...
Όλοι μαζί μεγαλώνουμε, αν δεν το καταλάβατε...
Οι εποχές έχουν αλλάξει "βάρβαρα", (δεν μπορεί να μην το πήρατε χαμπάρι).... δεν μας φταίνε οι μη φίλοι (οι μη κοντινοί), μη κρατάμε και μούτρα!

Πάντα νέοι, ναι... μα, αν η ψυχή δεν έχει καθαρότητα παιδιού, την βάψαμε, μάγκες!

Ναι, και βέβαια περίμενα ένα αυθόρμητο λάικ από κάποιους και κάποιες, μόνο για το παρόν που έδωσα, Άγιες Ημέρες που ήταν!
...Και, μή μου πουν, δεν με είδαν! Τους είδα εγώ! Τσουβάλια τα λάικ τριγύρω και οι αναρτήσεις!
Εμ! Πως;
Και μη μου πουν, δεν πήγα!
Έχω 200 φίλους, πήγα, τουλάχιστον στους 120! Δεν πρόκαμα (το λέω, αλλά Φλωράκη!) τις πρώτες μέρες, μετά, δεν είδα κανένα βήμα από κάποιους, πήγα σε μερικούς, τί να κάνω, τώρα; Μετάνοιες; Να ψάξω που δεν πήγα;
Και ναι! Πες, πως η σιωπή, από πλευρά τους, λέει:
"Σ' έχω γραμμένη..."
Θα φταίω, αν πάω και ρωτήσω, ΕΚΕΙ, δημόσια, στον όποιον ή όποια φίλο ή φίλη:
"Και γιατί με έχεις γραμμένη; Μπορώ να μάθω την ΑΙΤΙΑΝ;"
Ε, μα, ως εδώ, έφτασα!
Κανονική, Κατίνα!(Θα μπορούσε να είναι και τίτλος, αλλά προτίμησα το μήνυμα.)
Έχω το όνομα, παίρνω και το δικαίωμα, (δεν φταίω, μού το δώσατε κάποιοι -ες), παίρνω και την χάρηΝ, δίνω και την χαρά, για να κρυφογελάσουν κάποιοι μεταξύ τους!

Μ' αρέσει να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι και ευτυχισμένοι, όχι όμως, ειρωνευόμενοι, ειδικά, όταν είναι μια "παρέα", κι όταν δεν τους έχεις βλάψει, κιόλας! Έλεος!

Σκέψου να πας με μια παρέα για τσίπουρο και να κάνεις πηγαδάκια, στο ίδιο τραπέζι!
Τό 'χετε καταλάβει πόσο "αστείο" είναι να "κουβαλάτε" φίλους μαζί σας, μόνο και μόνο για το "φαίνεσθε";
5000 σου λέει ο άλλος, 5, 10 τα λάικ!
Στην κηδεία, κανένας!
100 ο άλλος, 80 τα λάικ!
Στην κηδεία, όλο το χωριό, κι ακόμα παραπέρα ο θρήνος!
Γιατί, άραγε;

Εμ!
Εμείς το πάθαμε!

Επειδή πήγα πολλές φορές στον άλλο κόσμο και γύρισα (δυο φέτος), θα σας "συμβούλευα" να χτίσετε πιο ουσιαστικές σχέσεις, και σελίδες, όχι μόνο για να περνάει η ώρα.
Αν κάποιοι είστε δημόσια πρόσωπα και προβάλλετε την δουλειά σας, κρατείστε την διαφημιστική σελίδα σας και κάν' τε μια πιο προσωπική για φίλους. Χτυπάει πολύ άσχημα να λέτε  τα παρείστικα δημόσια και να λακάρετε μόνο τους "κοντινούς" σας, λες και είστε οι Υψηλόβαθμοι! Αν τους περοφρονείτε κιόλας, τους υπόλοιπους, ε, δεν κατάλαβα, γιατί τους σέρνεται μαζί σας;
Ε, δε μπορεί να μην πετύχατε μπροστά σας, ποτέ, καμιά ανάρτηση "ασήμαντου" που να σας άρεσε!
Φαίνονται ποιες σελίδες έχουν διαχειριστές και ποιοί διάσημοι τις κινούν μόνοι τους.
Ένας Νίκος Ξανθόπουλος, ξεχωρίζει ο άνθρωπος!
Ας τον ακολουθούμε πολλοί και μουγκά, κιόλας!
Κι άλλοι είναι, μετρημένοι, αλλά το Ύψος του Ξανθόπουλου, δύσκολο να συγκριθεί με τις εποχές μας. 

Τελικά, δεν ξέρω πόσες ώρες έχω διαθέσει εδώ και μια δεκαετία, βάλε 12 τη μέρα, (το λιγότερο) μου έμεινε ένα κολάρο στο λαιμό, πολλά προβλήματα υγείας, συν οι φίλοι που είχα και πριν μπω, συν μετρημένοι καινούργιοι.
Άσε τους συγγενείς και τους κοντινούς γνωστούς! Αυτοί δεν χάνονται, γιατί υπάρχει η βάση. Αποφεύγω να τους έχω εδώ "φίλους", για να σώσω τις σχέσεις μας, απ' αυτά τα μικρά κι ασήμαντα που κάνει "μεγάλα" ο "αέρας" του ίντερνετ, κι από φίλος ή συγγενής, γίνεσαι εχθρός, χωρίς καν, να το καταλάβεις!

(Έγραψα η γυναίκα! Κι έκοψα στη μέση και το κείμενο!
Δεν θα έχει ροή!
Θα με παρεξηγήσουν οι μη φίλοι, λες;
Α, να ειδούμι!
Αστεράκια για επανασύνδεση.)

***


Ένας φίλος μου που Λείπει, στην σελίδα του έχει ευχές για "Χρόνια Πολλά"....
Κάποιος που γυρίζει το κεφάλι του, αν με δει έξω, μού ζητάει να τον κάνω "φίλο"!...

Πολλά "κουφά" ξαναείδα και βγήκα απ' τα ρούχα μου, μα την αλήθεια μου!

Η κάθε μας στιγμή είναι σημαντική, καλά θα είναι να είναι και Ανθρώπινη!

Τα μικρά... τα πολύ "μικρά", δεν τα μπορώ, κι είδα πολλά.

"Ας το πάρουμε αλλιώς, γιατί θα βρούμε...!"

Με την συνείδησή μου νιώθω πολύ καλά, με συγχωρείτε, κι όλας!

Δεν ξέρω τι παραπάνω θέλατε από μένα, αν το είχα και δεν σας το έδωσα!
Τόσο μπόρεσα, με συγχωρείτε, κι όλας, αλλά θυμώνω, κι όχι άδικα!

Τώρα, θα μου πεις, για ποιον το λες!
Άμ! Δεν είναι ένας! Αν ήταν ένας, θα τηλεφωνούσα ήδη, να ρωτήσω!
Αρκετοί, αν και έχω λίγους φίλους πια, για να υπάρχει "ουσία".
Θυμήθηκα και το τραγουδάκι για "σένα λέω" και θα το φέρω, αμέσως!

Είναι η κλασσική ερώτηση για την ιντερνετική μύγα:
"Ρε, μήπως το λέει για μένα;"
Όποιον (ή όποια) τον (ή την) "τσίμπησα" και μυγιάστηκε, ας με ρωτήσει, αν τον εννοώ.
Γιατί οι τρόποι καλής συμπεριφοράς, λένε:
"Ε, όχι! Δε μπορείς να πεις και ονόματα! Κράτα κι ένα ύψος!"
Αν και, θα μπορούσα να κάνω κόπυ μια ερώτηση:
"Εχεις παράπονα από μένα; Ποια; Για πες τα, αν έχεις!"
και να το πάω να τ' αφήσω, σ' έναν έναν και μίαΝ μίαν!

Ε, μα! Δεν κολώνω στα δημοσίως, ντίπ!
Είμαι από πολύ χωριό, χωριάτα, με μάθατε πια!


Για σένα λέω ~ Χαρούλης Γιάννης

Να φέρω και ένα σοφό που πέτυχα:

"Οι πράξεις αποδεικνύουν ποιος είσαι. τα λόγια ποιός θα ήθελες να είσαι."

Υπογράφει: "Στιγμή μου" 

Όλοι μας το έχουμε νιώσει, κάναμε να νιώσουν, πράξαμε, αποδείξαμε, είπαμε, τάξαμε, ανθρώπινα ΟΛΑ!

Τί μένει... 

;

"Πολυλογάδες" είμαστε, γενικώς και αορίστως!

  **


Σ' ένα 24ωρο, ένας πελάτης μας νέος πέθανε, ένας φίλος βρέθηκε εντατική σε άλλη πόλη, κι ένας στον Βόλο. Να μην σας πω για προχθές, ή γενικά, τα βλέπετε γύρω σας, τα ζείτε, αναλόγως και πόσο μεγάλος είναι ο κύκλος των γνωριμιών σας, αναλόγως τα βιώματά σας, και την ηλικία σας.
Κανένας μας και Καμιά μας, δε θα μείνει αιώνια!
ΕΥΧΟΜΑΙ να είστε όλοι ΚΑΛΑ στην Υγεία σας, κι αν τα προβλήματα είναι τσέπης... γενικό το κακό.
Μη στεναχωριέστε, θα την παλαίψουμε!
ΑΓΑΠΗ αν υπάρχει και Υγεία και ΚΥΡΙΩΣ ΕΙΡΗΝΗ, δεν νομίζω πως μας χωρίζει κάτι, ούτε τώρα, ούτε μετά.
Προς τι, οι μικρότητες; Εγώ τουλάχιστον, ζητάω τον λόγο, έτσι, στα ίσια!
Είμαι παραπονιάρα, τί να κάνουμε;
Πριν ξανακλείσω τις σελίδες μου, γιατί μού απαγορεύεται ο υπολογιστής (για λόγους υγείας) και θέλω στον λίγο χρόνο που θα "κλέβω", (απαιτεί πολλές ώρες το Φεις, εγώ τουλάχιστον, δεν μπορώ να το ρυθμίσω, προσπαθώ να δω όλο και πιο πολλούς, όλο και πιο πολλά) όσο μπορώ, να εκτονώνω τις "ανάγκες" μου (όπως ενημέρωση, bloggs, κ.λ.π.) θέλω να ξέρω:
"Μού κρατάτε μούτρα για κάτι, ναι ή ού;"

Ουυυυ!
Να το δω, σε λάικ, αυτό το "ΟΥΥΥΥ", ΝΑΙ, εκεί φθάσαμε και δε θέλω λόγια μετά!
Θα σας χαιρετήσω, θα πληρώσω και τον λογαριασμό και στην ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, μετά!
Το χωριό μου θα το δω από κοντά, ελπίζω, ίσως και την Αθήνα και παραπέρα!
Εδώ είναι άλλωστε το Φεις, όποτε μπορώ και θέλω, το ξανανοίγω!
Να είστε ΚΑΛΑ και να σάς προσέχετε!
Να μην βλάπτετε οι ίδιοι τον εαυτό σας, όπως εγώ, γιατί κάποιες αμέλειες πληρώνονται όχι σε χρήμα, αλλά σε υγεία, δυστυχώς! 

***
ΑΓΑΝΤΑ ΜΑΣ, ΚΑΝΟΝΙΚΗ, γιατί έχουμε μεγάλο κουπί και τρύπιες βάρκες! (Κι εδώ δυστυχώς! γενικές οι βάρκες)

**
Τουρλού τουρλού το κείμενο, μάς προέκυψε!
Κρατάτε "ουσία", στίψ' τε το, ΣΥΓΓΝΩΜΗ για την ώρα που σας χασομέρισα για να το διαβάσετε!
Και να θέλω, τί να κόψω τώρα;
ΟΥΛΑ ΑΥΤΑ, τα αισθάνθηκα, τα έγραψα!
Τζάμπα, λέει, είναι, ας μη γίνω χασάπαινα των συναισθημάτων μου γι' απόψε, πήγε ήδη, 3 και 50!

Όχι, ότι δεν θα ξενύχταγα... 30 χρόνια "φούρναρης".
Το χαμηλό ύψος της "πτήσης" μου με ζάλισε. (Των αναγκαστικών γραφόμενών μου, βήμα για να ξεκαθαρίσουν θολά τοπία, που δεν μ' αρέσουν, κι ίσως δεν αρέσουν κι εσάς. Την σιγή αν δεν την σπάσεις, εγκαίρως, γίνεται βουνό και μάς πλακώνει όλους μαζί, κι εγώ προσωπικά, δεν θα το ήθελα! Ούτε οι πραγματικοί φίλοι μου, νομίζω, θα το ήθελαν! Μα, θέλω να ξέρω τους εχθρούς μου! Να... φλάουμι, ντε!)

Ώ! Τί μεγάλη παρένθεση!
Κι... σ' είπαν κι ισένα, "συγγραφέα;"
Εμ! Εδώ σε θέλω κάβουρα... να περπατάς στα κάρβουνα!
Όποιος γράφει, λέει, είναι!
Βασιλικός το είπε!
Έστω κι ένας αναγνώστης, είσαι, λέει!

Μη του το χαλάσουμε!
Συμφέρει!

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΞΗΜΕΡΩΜΑ, ΓΕΝΙΚΟ!

1 σχόλιο: